Rozmowy pod drzewem zapomnienia

„New York Times” Notable Book. Książka Roku „Telegraph”.
Ona – dwustuprocentowa Szkotka, przekonana o swych nadprzyrodzonych zdolnościach odziedziczonych po gorącokrwistych Macdonaldach z Highlands. Kochająca zwierzęta, duchy i Afrykę.
On – Anglik do szpiku kości, kierujący się zasadą: „Jeśli nie masz do powiedzenia nic miłego, lepiej w ogóle się nie odzywaj”, niewybaczający braku poczucia humoru i nigdy nieproszący nikogo o pomoc. Afryka była jego religią i bezlitośnie odebrała część duszy.
Spotkali się na lotnisku. Od tego momentu zaczęła się ich wielka wspólna wędrówka naznaczona niemal samobójczym uwielbieniem dla tej ziemi.
Kolejna po `Dziś wieczorem nie schodźmy na psy` książka Alexandry Fuller to pozbawiona sentymentalizmu, szczera i skrząca się czarnym humorem próba zrozumienia rodziców, którzy wybrali tak niezrozumiały dla innych los.

`Dwa światy – chłodna Szkocja okrutnych przodków i gorąca, podzielona wojnami, ukochana Afryka, nie najlepsze miejsce na budowę domu. A jednak dom powstaje, historia pisze się zyskami i stratami, radością i bólem, wyjazdami i powrotami. Ta książka to otwieranie schowków pamięci, która u każdego z bohaterów funkcjonuje inaczej. Drzewo zapomnienia jest po to, żeby pamiętać.`
Zośka Papużanka

`Trudno się jej oprzeć. Czarny humor, szczerość do bólu, to pozbawiony sentymentów portret relacji matki z córką oraz pełne życia wspomnienia.`
„Daily Mail”

`Zabawna, wstrząsająca, rozliczeniowa książka. Rozpoczyna się niczym powieść Nancy Mitford, potem rozgrywa się iście sofoklejska tragedia, w końcu jednak czytelnik znajduje spokój i wraca do zdrowych zmysłów. W tym roku nie wydano bardziej fascynujących wspomnień. Mroczne i wspaniałe.`
„The Telegraph”