Gdzieś w tym wszystkim kryje się osobowość: osobowość autora i jego podmiotów lirycznych. Gdyby podobna książka zbierała `wystąpienia` pisarza z mniejszą samoświadomością, charyzmą, mniejszym dystansem do siebie i wiersza, a przede wszystkim z mniejszą podejrzliwością w stosunku do języka, mogłaby zamienić się w zwykłą naukową rozprawę, może równie mądrą i nie narzucającą się ze swoim dydaktycznym przesłaniem, ale pozbawioną życia. W literaturze często istotne jest zrozumienie nie tyle samego tekstu, co drugiego człowieka. Rafał Gawin