Gender. Spojrzenie krytyczne

Na mocy Traktatu amsterdamskiego państwa członkowskie Unii Europejskiej zostały w 1997 roku zobligowane do wprowadzenia strategii gender mainstreaming, która od 1995 roku była równocześnie oficjalną strategią działania Organizacji Narodów Zjednoczonych. Z założeń Rady Europy z 1998 roku wynika, iż strategia ta miała umożliwić gruntowną transformację struktur społecznych i instytucjonalnych w taki sposób, aby zapewniały równe traktowanie kobiet i mężczyzn. (…) Jednakże różnorodne grupy społeczne twierdzą, że rzeczona strategia jest faktycznie estetycznie przedstawioną zasłoną dla promocji nowej antropologii, pozostającej w wyraźnym konflikcie z tradycyjną koncepcją człowieka, która leżała u źródeł wielowiekowego rozwoju kultury europejskiej i całej cywilizacji euroatlantyckiej. Od wielu lat nieprzerwanie pojawiają się głosy krytyczne, że owa strategia faktycznie stanowi promocję nowej, a w swej istocie nihilistycznej „filozofii seksualności”.
Niniejsza książka to rezultat międzynarodowej konferencji naukowej, która odbyła się w marcu 2015 roku na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie – reprezentatywny, krytyczny głos w debacie na temat zjawiska, które w języku potocznym określane jest mianem „genderyzmu”.
(Z Wprowadzenia)